DARK SIDE: S.E.V.E.N

Justin

   Minuty po tym jak Jason, znany również jako Derek, wszedł do pokoju, w końcu nadeszła moja kolej. Znaczy, nie sprawdzałem czasu, bo zbyt martwiłem się o Dianne, ale jej brat (który intensywnie się na mnie gapił) tak powiedział.
Właściwie, kiedy wszedłem do pokoju, Jason nie zauważył mnie.
-Kocham cię -powiedział Diannie, która była nie przytomna. Przewróciłem oczami.
-Ja też cię kocham -naśladowałem dziewczęcy głos. Jego oczy wystrzeliły w górę, ale za nim zdążył spojrzeć na Dianne, zdążyłem do niego podejść i uderzyć w tył głowy.
-Czas minął kretynie -przewróciłem oczami, gdy spojrzał i warknął na mnie. Wstał surowo, przepchnął się obok mojego ramienia i wyszedł.
-Głupi chłopczyku, nie wiesz co się szykuje -diabelski plan uknuł się w mojej głowie. Zaśmiałem się w duchu. Dianna będzie moja.
-Dianna -moje uczucia, odezwały się we mnie, kiedy przejechałem palcami delikatnie po jej policzku. -Tak mi przykro, z powodu tego co ci się stało -cicho westchnąłem.
Właśnie doceniłem moje wewnętrzne piękno, myślicie, że nie wiem, że zrobił to Jason? Błąd, wiem o tym. Jason jest przestępcą i nigdy się nie zmieni.
Usłyszałem, jak otwierają się drzwi. Odwróciłem się i zobaczyłem Logana. Posłał mi przyjazny uśmiech. Westchnąłem i wyszedłem z pokoju, po czym zupełnie opuściłem budynek szpitala.

Widziałem Jasona siedzącego w samochodzie. Zobaczył mnie zanim zdążyłem wsiąść do samochodu. Zazgrzytałem zębami i zacisnąłem pięść, próbując się uspokoić. Mój gniew nie mógł wyjść na zewnątrz.
Cóż, co mogę powiedzieć? Jesteśmy spokrewnieni.
-Hej palancie! Nie trzaskaj drzwiami mojego samochodu -chwycił kierownicę, wycofał, wyjechał z parkingu i skierował się w stronę domu.
-Hej kretynie! Nie strzelaj w niewinne dziewczyny -odburknąłem, zrozumiał co to oznacza i że miałem na myśli incydent z Dianną, bo zamknął usta.
Wiedziałem jak go uciszyć, kiedy byłem zły. Dalej byłem szalony i wściekły.
Kiedy dotarliśmy do domu, szedł za mną, mówiąc że to nie było jego winą. Dosłownie wybuchnąłem.
-Okej, posłuchaj! To nie była twoja wina? Jesteś przestępcą Jason, postrzeliłeś ją, nie masz litości. Ona nigdy cię nie pokocha -warknąłem, idąc na górę. Zostawiłem go tam z pożerającym poczuciem winy.
Wiedziałem o tym, że pójdzie pić, nie może znieść faktu, że postrzelił Dianne. Jednym z jego sposobów, aby uwolnić się od stresu jest picie i to jest jedyna rzecz oprócz zabijania ludzi.
Wygląda na to, że nie będzie zabijał przez chwilę ludzi.
Wybrałem numer do Brooke.
-Hallo? -usłyszałem jej uwodzicielski głos.
-Plan A w akcji -powiedziałem przed rozłączeniem. Szykuj się Jason.

Jason

   Zacisnąłem zęby i wróciłem się do mojego samochodu. Justin wkurzył mnie tak bardzo, że naprawdę chciałem go teraz zabić. Nie mogę tego zrobić, pozwala mi żyć pod swoim dachem. Nie mogę iść do więzienia.
Nie kiedy z Dianna jest jak jest.
Pojechałem do najbliższego klubu, wysiadłem z samochodu i wszedłem do środka. Usiadłem prosto na stołku barowym i zamówiłem sobie alkohol.
Chciałem się schlać dziś wieczorem i szczerze mówiąc nie ma żadnych pieprzonych przeciwwskazań.

...ale nie wiedziałem, że to przyniesie mój upadek.

_____________

Justin jest mega jebnięty i szczerze mówiąc nie wiem czy nie gorszy od Jasona.
A Dianna ma branie lol
Przedostatni rozdział

DARK SIDE: SIX

Dianna's POV

To wszystko działo się zbyt szybko. Ludzie krzyczeli, słychać było strzały. Panował jeden wieli chaos. Chłopaki z czarnymi maskami biegali z bronią w ręku.

Nagle całe uczucie znokautowało mnie. Kiedy wszyscy biegali aby znaleźć miejsce do ukrycia, albo uchronienia swoich dzieci, wśród nich starsze osoby, którzy wyglądali na śmiertelnie przerażonych. Siedziałam tam a osoba, która była pod stołem zza jakąś kratką szarpnęła moją sukienkę, i mówiła, że mam zejść.

Czułam mrowienie, to wszystko co się teraz działo, i to wszystko musiało się stać po moim spotkani u z jedynym w swoim rodzaju twórcą problemów – Jasonem Mccanem.

Pierdolić moje życie.

Skanowałam wzrokiem pomieszczenie, aby zobaczyć czy jest to, wystarczająco bezpieczne miejsce, ale jedyne co zobaczyłam, to zwłoki postrzelonych osób, które próbowały wydostać się stąd i dołączyć do tych szczęściarzy, którym udało się uciec z tego piekła. Zauważyłam małe opuszczone dziecko przy wejściu, zupełnie same, płaczące i proszące o pomoc.

Przypominał mi mojego małego brata, który zginął. Jego niebieskie oczy były całe błyszczące od łez.

Bez przemyślenia, podbiegłam do chłopca z prędkością wiatru, złapałam go, i postawiłam w najbezpieczniejszym miejscu.

Byłam prawie na miejscu, gdy zamierzałam chwycić chłopca i sprawić aby jeszcze żył, gdy nagle coś wbiło mnie w ziemię, moje ręce zdążyły się wymknąć, czułam jak pocisk przechodzi przeze mnie.

- Idź ukryj się! - udało mi się krzyknąć, po czym uderzyłam głową o twardy beton.

Wzięłam ostatni głęboki wdech i wszystko wokół mnie, stawało się czarne.

Author's POV

Wszyscy byli poza salą szpitalną dziewczyny, byli zmartwieni i niezaniepokojeni. Policja przyjechała po tym jak Dianna była już nieprzytomna. Była jej mama, Olivia, Logan, Justin i Jason, który miał na sobie przebranie.

Jason nie chciał przychodzić, aby widzieć ją w takim stanie, wiedząc, że była to jego wina.

Nie wiedział, że ta dziewczyna która biegła to Dianna, więc postrzelił ją. Gdy zdał sobie sprawę, że to była ona, było już za późno aby ją ratować.

Lekarz podszedł do gości oczekujących na informacje o jej stanie zdrowia, bo nie mogli wejść do sali, gdyż właśnie trwała operacja.

- Doktorze! Co się dzieje z moją córką?- pytała jej biedna matka, która miała oczy całe od łez.

Lekarz westchnął.

-Straciła bardzo dużo krwi, jest w stanie krytycznym. Musieliśmy też założyć kilka szwów na głowie. Ona może mieć tymczasową amnezje lub w najgorszym wypadku może na stałe utracić pamięć. Ma połamane żebra, więc musi tu być – wyjaśnił.

Jason przesunął palcami po włosach, i na chwilę odszedł., a jego łzy spływały po jego policzkach.

- Można ją zobaczyć, ale pojedynczo – skinął głową

Pierwsza weszła jej mama, Olivia, Logan, Justin i na sam koniec zgłosił się Jason.

Kiedy przyszła jego kolej, usiadł powoli na siedzeniu koło jej łózka. Trzymał delikatnie jej dłoń.

- Tak mi przykro, przepraszam Dianna. - pocałował ją w ręce a łzy nadal spływały.

- Nie wiedziałem, że to ty, dlatego strzeliłem. Gdybym wiedział, że tam będziesz... - spojrzał w dół, a jej ręka była mokra od jego łez.

Spojrzał na jej posiniaczoną twarz, myśląc, że nadal jest piękna nawet z tymi ranami.

- Kocham cię Dianna, jest mi tak przykro, że znów naraziłem cię na ból. Chce ci obiecać, że nigdy więcej cie nie zranię – Szlochał.

- Kocham cię tak cholernie mocno.

- Też cię kocham...

_______________________________________________

aha, ja nie ogarniam, totalny rozpierdziel.

2 rozdziały do końca....