Prolog

One.

Przesunęłam się. Przekręciłam w lewo, później w  prawo.. ugh czułam się tak nieswojo.. Czułam czyjąś obecność obok mnie.

Nie mogłam zasnąć, miałam otwarte oczy. Patrząc w okno, zauważyłam czyjąś sylwetkę.

Podbiegłam do okna, wychyliłam głowę i nie widziałam nikogo...

Dziwne.

Przetarłam oczy i spojrzałam na zegar.

Punkt 3:00 w nocy.

Cholera.

Wróciłam do łóżka, próbując wrócić do snu, ale po prostu tej nocy nie było mi dane zasnąć.

Nagle chłody powiew wiatru uderzył w moją stronę, otworzyłam oczy i ogarnęło mnie przerażenie.

Spojrzałam na okno.

Kurwa, zapomniałam zamknąć.

Stanęłam na nogi i poszłam je przymknąć. Usłyszałam szept przy moim uchu

„Witaj dziewczynko”

Powoli się odwróciłam, ale nikogo nie dostrzegłam. Chodziłam z kąta w kąt po moim pokoju ale niczego nie widziałam. Z powrotem podeszłam do okna.

Zamknęłam je. Nie przypominam sobie żebym je zamykała, po tym jak je otworzyłam.... Bałam się.. byłam naprawdę przerażona.

Nie wiem co to było.. Leżąc już w łóżku, coś przykuło moją uwagę. Była to taśma z karteczką przyklejona do mojej szyby.

Podbielam do okna i odkleiłam ją.

„Nie bądź taka spokojna.. może nie jestem na zewnątrz.. może jestem właśnie gdzieś w twoim pokoju...

śpij dobrze”

Byłam śmiertelnie przerażona. Pobiegłam do pokoju swoich rodziców, miałam 17 lat a tak cholernie się bałam.

Moich rodziców nie było w domu.

Pobiegłam do pokoju mojego rodzeństwa.

Ich też nie było.

Pobiegłam z powrotem do mojego pokoju i położyłam się na łóżku. Naciągnęłam kołdrę na moją głowę. Czułam obecność kogoś, kto leżał ze mną.

„Śpij dziewczynko”

Usłyszałam szept.

Zamknęłam oczy i udałam że śpię.

„Nie udawaj, przecież wiem że nie śpisz”

Zaśmiał się złośliwie

W milczeniu przełknęłam ślinę i dalej udawałam że śpię.

Jedyne co słyszałam to jego oddech..

fdhfiudsfhdfhsahf ef omg omg omg

Już mam pozwolenie dgshfghgfsaf

Mamy za sobą już prolog

to opowiadanie jest niesamowite :ooo

Chce więcej!

To moje pierwsze tłumaczenia, dlatego przepraszam za błędy